این کتاب شامل دو بخش متمایز است اما پیوند بین این دو از آنجا نشأت می‌گیرد که در هر دو بخش دیدگاه زبان‌شناسان دربارۀ ادبیات و به‌ویژه شعر مورد نظر قرار گرفته است. بخش اول به یکی از مسائلی اشاره دارد که از دیرباز مورد توجه اُدبا و حتی فلاسفه بوده است: آیا نشانۀ زبان‌شناختی انگیخته (motive) است یا کاملاً اختیاری (arbitraire)؟ به کلام دیگر آیا بین اصوات تشکیل‌دهندۀ یک واژه که برای نامیدم یک شیء، یک احساس یا یک پدیده به کار می‌بریم و آن شیء، احساس یا پدیده رابطه‌ای وجود دارد یا نه؟
در بخش دوم کتاب، به ارائۀ نظریه‌های زبان‌شناس مشهور دیگری دربارۀ شعر پرداخته شده است که به مکتب صورتگرایان (formalistes) تعلق دارد. مکتبی که به جنبۀ آوایی اشعار توجهی دقیق و موشکافانه مبذول می‌دارد.
لطفا نظر خود را بنویسید